1- - در هنگام کودکی شاپور، کوشانیان از اغتشاشات داخلی و ضعف قدرت دولت ایران استفاده کرده به برخی از ولایات شرقی دست اندازی کردند. اما همینکه شاپور به حد بلوغ رسید، لشکر کشیده انتقام این گستاخی را بگرفت و کشور کوشانیان به عنوان ایالت جدیدی ضمیمه ایران شد. از وقایع سی سال سلطنت شاپور دوم آگاهی درستی نداریم. حدس زده می شود که در این مدت او مشغول کاستن قدرت ویسپوهرکان (اشراف) که از زمان کودکی او اقتدار زیادی یافته بودند، بوده است. بنا به روایات، او مشغول دفاع از سرحدات عرب نشین نیز بوده است. تصرف بحرین (الاحساء) در ساحل غربی خلیج فارس در زمان او اتفاق افتاد. شاهپور در شانزده سالگی که زمام امور را به دست گرفت، تجاوزات اعراب را از خلیج پارس، که حتی تیسفون را گاهی به خطر می افکندند، دفع کرد. و ظاهرا در جنگ های سختی که با اعراب کرد شانه های آنان را سوراخ می کرد. از این رو به وی «ذو الاکتاف» گفتند. بعضی بر این عقیده اند که کلمه ذو الاکتاف اشاره بر واقعه ی جنگ او با اعراب نیست. نولدکه تصور کرده است که کلمه «ذو الاکتاف» (صاحب شانه ها) در حقیقت لقبی است به معنی: چهار شانه، و مجازا به معنی کسی است که بارهای گران کشور را حمل می کند. معذلک حمزه اصفهانی، و برخی دیگر، لفظ پارسی این لغت را «هوبه سومبا» نوشته اند که به معنی سوراخ کننده شانه هاست. (ایران در عهد باستان، تالیف دکتر مشکور، ص 402 و 403)