اشاره

بسمه تعالى

يكى از پزشكان دانشمند و مؤلفين پركار كتب طبى در قرن دهم هجرى و معاصر دوران سلطنت شاه طهماسب صفوى، حكيم عماد الدين محمد بن مسعود است 1 كه شهرت فراوان و مقام علمى شامخ در پزشكى دارد 2 و از او آثار ارزشمندى در زمينه پزشكى باقى مانده است. پدر او نيز چشم پزشك و صاحب تأليفى در مورد بيماريهاى چشم بوده است 3 كه بنا به نقل سيريل الگود 4 كتاب مذكور را سالها بعد، شاه عباس هنگامى كه از اصفهان براى تحكيم تسلط حكومت، به تبريز لشكركشى مى كرد همراه خود برده است.

عماد الدين پس از اتمام تحصيلات پزشكى خود به شيروان رفته و نزد حاكم آن ديار عبد الله خان استاجلو مشغول خدمت شده است. مدتى بعد به دستور شاه طهماسب به عنوان پزشك بيمارستانى كه پيش از آن زمان، در جوار آستان قدس رضوى (ع) براى ارائه خدمات درمانى به زائران و مجاوران آستان ملكوتى حضرت ثامن الحجج (ع) تأسيس شده بود اعزام گرديده و در همين