خودشناسى

خود را بشناس

نقل مى كنند كه در يكى از شهرهاى بزرگ كشور يونان ، پيش از ظهور حضرت مسيح عليه السلام معبدى بسيار مهم براى عبادت مردم ساخته بودند كه بر سر در اين معبد ، سنگ بزرگى را نصب كرده بودند. اين سنگ را به گونه اى مايل كار گذاشته بودند كه هر كس مى خواهد وارد معبد شود ، سنگ را ببيند. روى اين سنگ ، يك جمله نوشته بودند و همه هدف شان هم اين بود كه مردم اين جمله را ببينند. البته اين جمله ، ريشه در تعليمات وجود مقدس حضرت حق دارد و تاريخ بيان اين جمله هم به ابتداى خلقت حضرت موسى عليه السلام برمى گردد. جمله اين بود : « خود را بشناس » . اين جمله ، يكى از زيباترين جملات تاريخ حيات انسان و از عميق ترين جملاتى است كه بشر شنيده است.

تحقق اين جمله ، در وجود هر انسانى او را به طور قطع با سه مسأله روبه رو خواهد كرد : مسأله قرب ، مسأله لقاء و مسأله رضوان البته نه به معناى بهشت ، بلكه رضوانى كه پروردگار بزرگ عالم ، در قرآن مجيد ، پس از بهشت و نعمت هاى بهشت مطرح مى كند و مى فرمايد :

« وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللّه ِ أَكْبَرُ » 1.

و خشنودى و رضايتى از سوى خدا [ كه از همه