ترجمه صحيفه سجاديه ^محبوب

ترجمه صحيفه سجاديه
مشخصات كتاب:
عنوان و نام پديدآور: صحيفه سجاديه.ترجمه.لغتنامه.نمايه [علي بن حسين (ع)] / مولف احمد سجادي، ‫ ۱۳۴۳.
مشخصات نشر: قم سازمان اوقاف و امور خيريه، انتشارات اسوه ‫، ۱۳۸۷.‬
مشخصات ظاهري: ‫۵۸۴ ص.‬
شابك: ‫‭978-964-542-155-5
وضعيت فهرست نويسي: فيپا
موضوع: ‫علي بن حسين (ع)، امام چهارم ‫، ۳۸ - ۹۴ق. ‬‬. صحيفه سجاديه -- نقد و تفسير
موضوع: Ali ibn Hosayn, Imam IV. Sahifeh Sajjadieh-- Criticism and interpretation
موضوع: دعاها
موضوع: Prayers
شناسه افزوده: Ali ibn Hosayn, Imam IV. Interpretation. Sahife Sajadiyeba
شناسه افزوده: سازمان اوقاف و امور خيريه. انتشارات اسوه
رده بندي كنگره: ‫‭BP۲۶۷/۱ ‫‭/ع۸ص۳۰۴۲۲۴۵ ‫‭ ۱۳۸۷
رده بندي ديويي: ‫‭۲۹۷/۷۷۲
شماره كتابشناسي ملي: ۱ ۶ ۶ ۱ ۵ ۶ ۳
عناوين اصلي كتاب شامل:
دعاي 01- و از دعاي امام عليه السلام بود، موقعي كه شروع به نيايش كرد و با سپاس خداوندِ ارجمند و بزرگ، و ستايش بر او، (دعا را) آغاز نمود:؛ دعاي 02- و از دعاي امام عليه السلام بود، پس از اين سپاس، در درود بر رسول خدا «صلي اللّه عليه و آله»؛ دعاي 03- و از دعاي امام عليه السلام بود، در درود بر نگهداران عرش الهي و هر فرشته مقرّب؛ دعاي 04- از دعاهاي امام عليه السلام است در درود بر پيروان پيامبران و تصديق كنندگان ايشان؛ دعاي 05- از دعاهاي امام عليه السلام است براي خود و دوستانش؛ دعاي 06- از دعاهاي امام عليه السلام است هنگام بامداد و شامگاه؛ دعاي 07- از دعاهاي امام عليه السلام است آنگاه كه كارِ دشواري به او روآورْد يا مصيبتي برايش رخ داد و هنگام اندوه؛ دعاي 08- از دعاهاي امام عليه السلام است در پناه بردن (به خدا) از سختي ها و اخلاق بد و كردارهاي ناپسند؛ دعاي 09- از دعاهاي امام عليه السلام است در اشتياق به طلب آمرزش از خداي بزرگِ با عزّت؛ دعاي 10- از دعاهاي امام عليه السلام است در پناه بردن به خداوند متعال؛ دعاي 11- از دعاهاي امام عليه السلام است در عاقبت به خيري؛ دعاي 12- از دعاهاي امام عليه السلام است در اقرار به گناه و درخواست بازگشت به سوي خداي تعالي؛ دعاي 13- از دعاهاي امام عليه السلام است در طلب حاجت ها از خداوند بلندمرتبه.؛ دعاي 14- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه به او ستم مي شد يا از ستمگران آنچه دوست نمي داشت مي ديد؛ دعاي 15- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه بيمار شد يا دچار اندوه يا گرفتاري گرديد؛ دعاي 16- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگامي كه از گناهان عفو و گذشت طلبيد يا در درخواست بخشايش از ناپسندي ها زاري نمود.؛ دعاي 17- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگامي كه از شيطان ياد شد و از او و از دشمني و مكرش به خدا پناه برد؛ دعاي 18- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگامي كه آنچه از آن مي هراسيد، از او دور مي شد يا خواسته اش زود روا مي گشت؛ دعاي 19- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگام درخواست باران پس از خشك سالي؛ دعاي 20- و از دعاي امام عليه السلام بود در اخلاق نيك و كردارهاي پسنديده؛ دعاي 21- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگامي كه چيزي او را اندوهگين مي نمود و گناهان او را پريشان مي كرد؛ دعاي 22- و از دعاي امام عليه السلام بود هنگام سختي و مشقّت و دشوار شدن كارها؛ دعاي 23- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه تندرستي و سپاس گزاري بر آن را، از خداوند درخواست مي فرمود؛ دعاي 24- و از دعاي امام عليه السلام بود، براي پدر و مادرش كه بر آنان درود باد؛ دعاي 25- و از دعاي امام عليه السلام بود، براي فرزندانش كه بر آنان درود باد؛ دعاي 26- و از دعاي امام عليه السلام بود، درباره همسايگانش و دوستان او، هنگامي كه آنان را ياد مي كرد؛ دعاي 27- و از دعاي امام عليه السلام بود، براي مرزداران؛ دعاي 28- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگام پناه بردن به خداوند توانا و بزرگ؛ دعاي 29- و از دعاي امام عليه السلام بود، چنان كه روزي بر او تنگ گرفته مي شد؛ دعاي 30- و از دعاي امام عليه السلام بود، درباره درخواست كمك نمودن بر پرداخت وام؛ دعاي 31- و از دعاي امام عليه السلام بود، در ياد كردن توبه و درخواست نمودن آن؛ دعاي 32- و از دعاي امام عليه السلام بود، براي خود در اقرار به گناه، پس از تمام كردن نماز شب؛ دعاي 33- و از دعاي امام عليه السلام بود، در استخاره (درخواست خير و نيكي)؛ دعاي 34- و از دعاي امام عليه السلام بود، موقعي كه گرفتار آزمايش مي شد يا گرفتارشده به رسوايي گناهي را مي ديد؛ دعاي 35- و از دعاي امام عليه السلام بود، در خوشنودي، هنگامي كه به اهل دنيا نگاه مي كرد؛ دعاي 36- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه به ابر و آذرخش نگاه كرد و بانگ غرش ابر را شنيد؛ دعاي 37- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه به كوتاهي نمودن از انجام شكرگزاري اقرار مي نمود؛ دعاي 38- و از دعاي امام عليه السلام بود، در توبه كردن از داد خواهي هاي بندگان و از كوتاهي كردن در حقوق ايشان و در رهايي اش از آتش؛ دعاي 39- و از دعاي امام عليه السلام بود، در درخواست بخشايش و مهرباني؛ دعاي 40- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه خبر مرگ كسي به او مي رسيد يا مرگ را ياد مي كرد؛ دعاي 41- و از دعاي امام عليه السلام بود، در درخواست پرده پوشي و نگهداري (از گناه و كيفر)؛ دعاي 42- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگام به پايان رساندنِ (خواندن همه) قرآن؛ دعاي 43- و از دعاي امام - كه بر او درود باد- بود، هنگامي كه به سوي ماه نو نگاه كرد؛ دعاي 44- و از دعاي امام عليه السلام بود، هنگامي كه ماه رمضان رسيد؛ دعاي 45- و از دعاي امام عليه السلام بود، در خداحافظي و بدرود ماه رمضان؛ دعاي 46- و از دعاي امام عليه السلام بود، در روز فطر و در روز جمعه، هنگامي كه سلام گفت و از نمازش فارغ شده، ايستاد. سپس رو به قبله كرد و گفت:؛ دعاي 47- و از دعاي امام عليه السلام بود، در روز عرفه؛ دعاي 48- و از دعاي امام عليه السلام بود، روز عيد قربان و روز جمعه؛ دعاي 49- و از دعاي امام عليه السلام بود، در دور نمودن مكر دشمنان و بازگرداندن سختي آنان؛ دعاي 50- و از دعاي امام عليه السلام بود، در ترس (از خداوند)؛ دعاي 51- و از دعاي امام عليه السلام بود، در زاري نمودن و فروتني كردن؛ دعاي 52- و از دعاي امام عليه السلام بود، در اصرار به خداوند بلندمرتبه؛ دعاي 53- و از دعاي امام عليه السلام بود، در فروتني براي خداوند ارجمند و بزرگوار؛ دعاي 54- و از دعاي امام عليه السلام بود، در درخواست برطرف نمودن اندوه ها