کی می آیی که کران تا بیکران دلم را برایت چراغانی کنم وچشمانم را فرش قدومت نمایم؟
بیا که بهار دلم بی صبرانه مشتاق آمدن توست وقلبم جویبار اشکهایی که هرروز وشب برای فراق تو ریخته می شوند....
یاس سفیدم!
بیا که با ظهورت آیه"والنهار اذا تجلی" تأویل گردد....
بیا که چشمه سار وجودم سخت خشکیده وفریاد العطش برآورده،
بیا تا از نرگس چشمانت عطری برای سجاده ام بگیرم....
بیا ومرا زائر شهر قاصدکها کن،بیا....
دلم برای ورود هر عشقی غیر از عشق تو بن بست است ودیده ام جز برای فراق تو نمی بارد...
بیا که هجر توآیه"ان عذابی لشدید" را تفسیر می نماید
