1 ٭ ٭ ٭

نه شرم و حيا، نه عار داريم

از تو امّا گِله بي‌شمار داريم

از تو ما منتظر تو نيستيم

آقاجان تنها همه «انتظار» داريم از تو...!

2 ٭ ٭ ٭

هر روز به دنبال جوابي ديگر هر روز كشيده‌ام

عذابي ديگر هر شب به هواي ديدنت

از خوابي آسيمه دويده‌ام به خوابي ديگر

3 ٭ ٭ ٭

اي عشق! بيا كه سينه‌هامان شد

چاك «اين النّبأ العظيم؟»،

گشتيم هلاك چشمي كه تو را نديده باشد

كور است خون شد دل ما،

«متي ترانا و نراك»

4 ٭ ٭ ٭

در تاك مگر شراب پنهان نشده؟

در غنچه مگر گُلاب پنهان نشده؟

اي بي‌خبران كه مُنكر صبح شديد

در شب مگر آفتاب پنهان نشده؟

5 ٭ ٭ ٭

يك عمر تو زخم‌هاي ما را بستي

هر روز كشيدي به سرِ ما دستي

شعبان كه به نيمه مي‌رسد آقاجان!

ما تازه به يادمان مي‌آيد هستي!

6 ٭ ٭ ٭

اين ماه كه چون چراغ تو مي‌سوزد

عمري‌ست كه در فراق تو مي‌سوزد

خورشيد كه هر روز تو را مي‌بيند

در آتش اشتياق تو مي‌سوزد

7 ٭ ٭ ٭

اي اصل اميد! بيم‌ها را درياب باباي همه!

يتيم‌ها را درياب هر چند خدا خودش كريم است،

آقا! لطفي كن و ياكريم‌ها را درياب

8 ٭ ٭ ٭

شد بسته در هر دو جهان،

از بس كه... خشكيد زمين و آسمان،

از بس كه... بد نيست

اگر كمي خجالت بكشيم

خون شد دل صاحب‌الزّمان، از بس كه...؟!

9 ٭ ٭ ٭

درسي كه مرور مي‌كني،

عاشوراست هر جا كه عبور مي‌كني،

عاشوراست اي وارث زخم‌هاي هفتاد و دو تن روزي كه ظهور مي‌كني،

عاشوراست جليل صفربيگي