معرفى اجمالى كتاب :
" افشاى يك توطئه ، پاسخى به كتاب اهل بيت عليهم السلام از خود دفاع مى كند " ترجمه حميد رضا آژير از كتاب " الرد الوجيز على كتاب لله ثم للتاريخ " است .
سالها قبل كتابى با عنوان " لله ثم للتاريخ : كشف الاسرار و تبرئة الائمة الطهار " از نويسنده اى با عنوان مستعار سيد حسين موسوى مشتمل بر شبهات و دروغهايى نسبت به اهل بيت عليهم السلام و مذهب اماميه انتشار يافت .در پاسخ به آن ، على آل محسن كتاب " لله و للحقيقه "را نوشت كه به علت گستردگى مطالب ، خلاصه آن را در " الرد الوجيز " ارائه نمود .پس از ترجمه "لله ثم للتاريخ" به زبان فارسى كه با نام " اهل بيت از خود دفاع مى كند "منتشر شد ، حميد رضا آژير در پاسخ به آن " الرد الوجيز " را ترجمه و به جويندگان حقيقت تقديم نمود.
انگيزه تأليف :
در پيشنوشت كتاب چنين آمده است كه مؤلف كتاب " لله ثم للتاريخ " خود را از علماى نجف وشيعه معرفى مى كند و به همين سبب كتاب او مورد توجه و استناد مخالفان تشيع قرار مى گيرد . مؤلف آنرا كتابى پريشان و آشفته مى داند كه سزاوار پاسخ نيست اما با اصرار دوستان به تفصيل به آن پاسخ مى دهد . سپس براى آنكه خوانندگان گرايش بيشترى به آن پيدا كنند آنرا به اختصار ارائه مى دهد تا به گفته خود : " پرده از پوچى و نادرستى آن بر گيرم و ترفندها و بربافته هاى آن را بيان دارم تا نادانان فريب آن نخورند و از حجيت براى منحرفان و گمراهان فرو افتد."
ساختار كتاب :
نويسنده در ابتدا عبارتى از متن مذكور را آورده و پس از آن اگر در طرح شبهه به منبع يا منابعى اشاره كرده است ، با ذكر آدرس و نقل عبارت آنها در مقام پاسخ بر مى آيد و اگر بدون مدرك ودليل شبهه اى را عنوان كند با اشاره به بى اساس بودن آن در كمال ادب به نقد آن مى پردازد. عناوين شبهات را در فهرست كتاب مى توان مشاهده نمود.در پايان كتاب درعنوان" خاتمه "پاسخ اتهامات او به علماء شيعه و در" سخن واپسين" به خوانندگان توصيه شده است كه به مطالعه اين مختصر اكتفا نكرده و كتاب " لله و للحقيقه " را كه در بردارنده فوائد بسيار و مطالب مهمى است ، مطالعه نمايند.
گزارش محتوا :
آل محسن درابتدا پرده از مذهب نويسنده برداشته و با دلائل و شواهدى از كلام خود او اثبات مى كند كه او قطعاً سنى است و نه تنها از علماى نجف نيست بلكه از پيش پا افتاده ترين اصطلاحات رايج در مدارس علميه تشيع نيز بى اطلاع است بنابراين او دروغگو و كذاب است.
همانگونه كه اشاره شد برخى از شبهات صرف اتهام بوده و ارزش علمى ندارد.در ادامه به برخى از مهمترين شبهات اشاره مى شود :
1-عبدالله بن سبا از شخصيتهايى است كه همانند ديگر كتب اهل سنت به آن پرداخته شده و او را اولين فردى دانسته كه امامت اميرالمؤمنين عليه السلام را آشكار كرد .اين انتساب پس از بررسى منابع شيعى رد شده است و لذاست كه شيعيان از او تبرى جسته ودر كتب شيعه هيچ روايتى از او نقل نشده است .
2-نويسنده سنى با نقل احاديث ضعيف و مرسل ، ناخوشنودى اهل بيت عليهم السلام را نتيجه مى گيرد .پس از بررسى سندى اين احاديث ، با شيوه اى منطقى به برداشت نا صواب از اين روايات پاسخ داده شده است .
3- شبهه ديگرى كه همواره در مناظرات علماى شيعه و سنى در طول تاريخ مطرح بوده ، " متعه نساء" است . در اين بحث او به علمايى غير واقعى از نجف اشرف كه بر آن مداومت دارند ،اشاره مى كند .
4-مطلب ديگرى كه هشت روايت بر آن اقامه كرده است ، معافيت شيعيان از پرداخت " خمس " است كه نويسنده يك به يك آنها را بررسى كرده و بر اعتقاد شيعه صحه مى گزارد .
5- اعتقاد شيعه به " تحريف قرآن كريم " از ديگر شبهاتى است كه با استناد به روايات ضعيف به آن تكيه شده است . نويسنده صرف نظر از اشكالات سندى ، به تبيين معناى روايات مى پردازد .
6- منفى جلوه دادن نگاه شيعيان به اهل سنت و تنفر عميق از آنها با استناد به رواياتى كه به ذمّ نواصب پرداختهاند از ديگر اتهامات بى اساس اين كتاب است كه به آن پاسخ داده شده است .
7-از ديگر ادعاهاى موهومى كه بخشى از كتاب را به خود اختصاص داده است طعن رواتى مانند : هشام بن حكم ، زرارة بن اعين و ابو بصير است كه آنها را عناصر بيگانه مى نامد .در ادامه تعدادى از عالمان شيعى و آثار آنها را نيز مورد شبهه قرار مى دهد كه كه آل محسن با ردّ اين اتهامات حقيقت را آشكار مى سازد .